۱- دانشجوی دکتری، مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، گروه سلامت بزرگسالان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
۲- استاد، مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (۱۲۲ مشاهده)
اگرچه تعارض اخلاقی، مسألهای درونی و فردی است، بهشدت از عوامل و متغیرهای محیطی اثر میپذیرد. این مفهوم موقعیتی را توصیف میکند که در آن، تفاوت و تناقض ارزشهای اخلاقی بین خود مراقبتکنندگان یا بین مراقبتکنندگان و بیماران به وجود میآید؛ تفاوت و تناقضهایی دربارهی اینکه چه اقدامی از نظر اخلاقی درست است یا بهعنوان موقعیتی با وظایف و تعهدات نامشخص، تعریف شده است؛ لذا، پژوهش حاضر با هدف تبیین عوامل مرتبط با تعارض اخلاقی در بستر پرستاری انجام شد. این مطالعهی کیفی با استفاده از روش تحلیل محتوای مرسوم انجام شد. بیستوهفت پرستار شاغل در بخشهای مختلف بالینی ازجمله اورژانس، مراقبتهای ویژه، داخلی و جراحی، شرکتکنندگانِ در این مرحله بودند. دادهها پس از اخذ رضایتنامهی آگاهانهی کتبی، از طریق مصاحبههای فردی نیمهساختاریافتهی عمیق به دست آمد. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار MAXQDA نسخهی ۲۰ بر اساس رویکرد گرانهایم و لوندمن انجام شد. بهمنظور افزایش صحت و استحکام دادهها، از چهار معیار اعتبارپذیری، تأییدپذیری، اعتمادپذیری و انتقالپذیری پیشنهادشدهی لینکلن و گوبا استفاده شد. اختلال تصمیمگیری در بستر مراقبت، یکی از سه طبقهی پدیدارشده در این مطالعه بود. در این باره، عوامل مرتبط با تعارض اخلاقی در بستر مراقبت پرستاری، شامل ارتباط مختلشده، بیعدالتی درکشده، سیستم مدیریتی ناکارآمد، پزشکسالاری، تضاد منافع، نابسامانی قانونی، جو اخلاقی منفی و منابع ناکافی شناسایی شدند. پرستاران بهعنوان مدافعان اصلی بیماران، همواره در این مسیر در معرض انواع تعارضات اخلاقی قرار دارند. نتایج این مطالعه میتواند اختلالات تصمیمگیری در بستر مراقبت را، بهعنوان مسأله و مشکلی حائز اهمیت برای سیاستگذاران سیستم سلامت مطرح کند؛ کاهش این تعارضها میتواند باعث ارتقاء کیفیت مراقبتهای پرستاری شود.
نوع مطالعه:
کنگره اخلاق |
موضوع مقاله:
کنگره اخلاق دریافت: 1403/12/11 | پذیرش: 1403/10/3 | انتشار: 1403/10/3