Rasekh M, Ghaffari S, Milanifar A, Yaghmaie F, Ameri F, Boroomand S. “As Infertile” Couples and Iranian Legal System: A Theoretical and Comparative Study. IJMEHM 2018; 11 :341-352
URL:
http://ijme.tums.ac.ir/article-1-5999-fa.html
راسخ محمد، غفاری سعیدرضا، میلانیفر علیرضا، یغمایی فرهاد، عامری فائزه، برومند شیرین. زوجین «در حکم نابارور» و نظام حقوقی ایران؛ مطالعهای نظری و تطبیقی. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. ۱۳۹۷; ۱۱
() :۳۴۱-۳۵۲
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-۱-۵۹۹۹-fa.html
۱- استاد دانشکدهی حقوق و سرپرست گروه حقوق و اخلاق زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
۲- مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی تولید مثل، پژوهشکدهی فناوریهای نوین علوم پزشکی جهاددانشگاهی ـ ابن سینا، تهران، ایران
۳- پژوهشکدهی فناوریهای نوین علوم پزشکی جهاددانشگاهی ـ ابن سینا، تهران، ایران
چکیده: (۴۰۸۴ مشاهده)
پیشرفت روشهای جدید درمان ناباروری در دوران معاصر، بحث دسترسی به آنها را مطرح کرده است. تعیین افرادی که میتوانند به این روشها دسترسی داشته باشند و حدود و ثغور این دسترسی تا حد زیادی وابسته به تعریفی است که از ناباروری ارائه میشود. قانونگذار جمهوری اسلامی ایران در قانون نحوهی اهدای جنین، تنها زوجین ناباروری را که «بنا به گواهی معتبر پزشکی، امکان بچهدار شدن نداشته باشند» واجد صلاحیت دریافت جنین دانسته است. بااینحال، در واقع، متقاضیان استفاده از روشهای درمان ناباروری از زوجین نابارور فراتر رفته و زوجینی را در بر میگیرد که میخواهند، مستند به ادلهی پزشکی، با استفاده از این روشها از تولد فرزند بیمار جلوگیری کنند. بدینترتیب، با تقویت رویکرد پیشگیرانه به روشهای کمکباروری، با مفهوم و برداشتی نوین از ناباروری مواجه هستیم. توسعهی این مفهوم به زوجینی که از نگاه متعارف پزشکی بارور هستند اما فرزند آنان بیمار متولد خواهد شد، زمینهی تجدیدنظر در تعریف حقوقی ناباروری را فراهم میآورد. بر این اساس، با تکیه بر استدلالهای اخلاقی، بهرهگیری از قوانین و مقررات و رویهی موجود در دیگر نظامهای حقوقی و نظرات فقهی میتوان تفسیری دیگر از قانون اهدای جنین ایران به دست داد و چارهای برای استفاده از درمانهای ناباروری با مداخلهی ثالث برای زوجین «در حکم نابارور» اندیشید.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
اخلاق بالینی دریافت: 1397/1/22 | پذیرش: 1397/10/22 | انتشار: 1397/1/26