دوره 1، شماره 4 - ( مهرماه 1387 )
جلد 1 شماره 4 صفحات 52-47 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
aramesh K. Medical futility. IJMEHM 2008; 1 (4) :47-52
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-298-fa.html
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-298-fa.html
آرامش کیارش. بیهودگی در پزشکی. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. 1387; 1 (4) :47-52
مرکز تحقیقات اخلاق و تاریخ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران ، kiarasharamesh@sina.tums.ac.ir
چکیده: (9147 مشاهده)
رویکرد اخلاق پزشکی امروز مبتنی بر احترام به حق انتخاب آزادنه‌ی بیماران است. اما این آزادی در انتخاب مطلق نیست، بلکه دارای حدودی است که یکی از آن‌ها عدم تقاضای اقدام بیهوده می‌باشد. اخلاق پزشکی حکم می‌کند که پزشک از انجام اقدام بیهوده خودداری کند. «بیهودگی در پزشکی» (medical futility) در مراقبت از یک بیمار به حالتی گفته می‌شود که در آن یک مداخله - اعم از اقداماتی که به‌قصد تشخیص، پیش‌گیری، درمان یا توانبخشی یا سایر اهداف پزشکی به انجام می‌رسند - فایده‌ای برای بیمار مورد نظر نداشته باشد. تعیین «بیهودگی» یک درمان نباید توسط پزشک درمانگر و در بالین بیمار به انجام برسد، بلکه باید معیارهای تعیین آن توسط مراجع معتبر و مورد توافق عمومی در حرفه‌ی پزشکی مشخص شده باشند. در کشور ما تدوین دستورالعمل‌هایی برای تعریف درمان بیهوده به‌ویژه در مواردی نظیر مراقبت‌های پایان حیات ضروری به‌نظر می‌رسد. توجه به این نکته نیز بسیار مهم است که درمان بیهوده ممکن است نزد بیماران مختلف تعاریف متفاوتی داشته باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
پذیرش: 1392/5/2 | انتشار: 1396/7/5
پذیرش: 1392/5/2 | انتشار: 1396/7/5
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
