، rahimi_zozo2003@yahoo.com
چکیده: (6522 مشاهده)
پروین ملکی هستم. سال هزار و سیصد و شصت و سه در شغل آموزگاری در یکی از استانهای غربی کشور مشغول بهکار بودم. همیشه تلاش میکردم برای دانش آموزانم دوست خوبی باشم و تا حد توانم حین ارائهی خدمت، احترام و نیازهای آنها را مورد توجهم قرار بدهم. همانسال حین سپری کردن دوران بارداریام به مشکلات بهداشتی زنانهای برخوردم که باعث نگرانیام شد. درد و خونریزی شروع شد و سریعاً خودم را به درمانگاه بیمارستان زنان شهرم رساندم. متأسفانه، من در آن تاریخ مجبور به سقط کامل شدم چون تقریباً جنینم را از دست داده بودم و در مدتی که در بیمارستان حضور داشتم با رفتارهای غیراخلاقی و بیاعتنایی و توهینهای شدیدی مواجه شدم طوری که با قلبی شکسته و ذهنی پریشان از وضعیت بهداشت و درمان، بیمارستان را ترک کردم. این حادثه به حدی روی روان من تأثیر گذاشت که به محض برگشت از بیمارستان تصمیم گرفتم به این حوزه وارد شوم و بهقدر سهم خودم فضا را تغییر دهم. شروع به درس خواندم کردم و همانسال در کنکور شرکت کردم و در رشتهی مامایی پذیرفته شدم. بعد از سپری شدن دورهی دانشجوییام برای تقسیم دورهی طرح به مرکز مربوطه رفتم و با اصرار زیادی درخواست کردم که مرا به همان بیمارستانی که این حادثه بر من گذشته بود بفرستند. واقعاً تصمیم داشتم فکری بکنم. دلم نمیخواست زنان دیگری روز تلخ من را در آن بیمارستان تجربه کنند. در ادارهی تقسیم نیروی طرحی، در مورد آن مرکز درمانی، نظر خوبی نداشتند حتی به من گفته شد: میدانی این بیمارستان معروف به بیمارستان ظالمان است؟! من اما، تصمیم نداشتم نظرم را به این دلایل تغییر بدهم چون انگیزهی من برای اعزام به آنجا همین بود. موفق شدم و در مرکز مربوطه مشغول بهکار شدم. حدود بیست و دو سال است که در این بیمارستان در شغل مامایی مشغول بهکار هستم. خوب شرایط کاری، نیروهای کاری، امکانات، بخشها، بیماران، بیماریها، همه چیز در این مدت تغییر زیادی کرده است اما من هنوز هم به کرات شاهد رفتارهای غیراخلاقی تیم پزشکی و پرستاری در مورد مراجعان هستم. از بیاعتنایی تا فریب، از توهین تا خشونت فیزیکی. به تشویق یکی از دوستانم خانم رحیمی تصمیم گرفتیم این مطالب واقعی را بهصورت نامهی سرگشادهای به تیم پزشکی مکتوب کنیم و برای ارائهی آن در این کنگره آماده شویم شاید که باب آن باز شود تا از این پس تریبون را در بخشی از زمان کنگرهها و همایشهای پزشکی در اختیار بیماران و مراجعان بگذارند تا پزشکان و جراحان و ماماها و پرستاران عزیز، کلام صادقانهی آنها را نیز بشنوند. لذا در این متن قصد دارم مواردی از رفتارهای غیرحرفهای تیم سلامت زنان و باروری در کنار نمودهایی از رفتارهای حرفهای و انسانی را که در این مدت بیستودو ساله با آنها برخورد کردهام به بحث بگذارم. امیداورم مسؤولان و متولیان بزرگوار این کنگره شروع این جریان را مبارک تلقی کرده و با آن موافقت کنند.
لازم به ذکر است تمامی اسامی و مشخصات افراد و نهادها در متن محرمانه خواهد ماند و به آغازکنندهی این حرکت (کنگرهی جراحان کولورکتال آمریکا و آقای پرویز کمانگر) اشاره خواهد شد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
پذیرش: 1392/3/19 | انتشار: 1392/8/1