دوره 17، شماره 1 - ( 1-1403 )
جلد 17 شماره 1 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Arman A, Mobasher M, Aminizadeh M. Is it Possible to apply an Advance Directive in Iran’s Health System?. IJMEHM 2024; 17 (1) : 11
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6746-fa.html
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6746-fa.html
آرمان امین، مبشر مینا، امینی زاده محمد. آیا امکان کاربرد وصیت پزشکی در نظام سلامت ایران وجود دارد؟. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. 1403; 17 (1) :1-10
امین آرمان1 
، مینا مبشر* 2، محمد امینی زاده3
، مینا مبشر* 2، محمد امینی زاده3
1- دانشجوی پزشکی، دانشکده‌ی پزشکی افضلی‌پور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
2- استادیار اخلاق پزشکی، گروه تاریخ و اخلاق پزشکی، دانشکده‌ی طب ایرانی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
3- استادیار حقوق جزا و جرم‌شناسی، بخش حقوق، دانشکده‌ی حقوق و الهیات، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
2- استادیار اخلاق پزشکی، گروه تاریخ و اخلاق پزشکی، دانشکده‌ی طب ایرانی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
3- استادیار حقوق جزا و جرم‌شناسی، بخش حقوق، دانشکده‌ی حقوق و الهیات، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
چکیده: (140 مشاهده)
تصمیم‌گیری درباره‌ی ادامه‌دادن یا قطع‌کردن درمان‌های طولانی‌کننده‌ی حیات برای بیماران انتهایی که از نظر پزشکی معالجه‌ناشدنی‌‌اند، از چالش‌برانگیزترین موضوعات در نظام سلامت است. وصیت پزشکی بیمار، یکی از راهکارهایی است که در این باره، در دنیا مطرح شده است. بیمار در موقعیتی که هنوز ظرفیت تصمیم‌گیری دارد، نظرات خود را درباره‌ی نحوه‌ی ادامه‌دادن درمان‌های طولانی‌کننده‌ی حیات ثبت می‌کند. ثبت وصیت پزشکی، به لحاظ اخلاقی می‌تواند با دیدگاه اصول‌گرایی، احترام به حق استقلال فردی بیمار و ارزیابی منافع و مضرات ارائه‌ی این خدمات، توجیه‌پذیر باشد؛ لیکن همواره اعتقادات و باورهای مذهبی بیماران و وابستگان و درمانگران بر این موضوع اثرگذار است. از منظر دین مبین اسلام، حفظ حیات انسان، مبنای بسیاری از تصمیم‌سازی‌ها درباره‌ی این موضوع است. قواعد فقهی و حقوقی متعددی، همچون: قاعده‌ی تسلیط و اذن در تصرف، قواعد نهی از القاء در مهلکه، حرمت قتل نفس، قاعده‌ی لاضرر و قاعده‌ی وجوب دفع ضرر از یک طرف و توجه به مفهوم حیات غیرمستقرّه در ماده‌ی ۳۷۲ قانون مجازات اسلامی و قواعد حرج و لاضرر و نیز توجه به قاعده‌ی حرمت امور لغو و لعبی از طرف دیگر، می‌تواند به تصمیم‌هایی متفاوت درباره‌ی ادامه‌دادن یا قطع‌کردن درمان‌های طولانی‌کننده‌ی حیات بینجامد؛ بااین‌حال، با توجه به انواع وصیت در فقه اسلامی، طبق عقد صلح، ثبت درخواست بیمار برای چگونگی ادامه‌دادن درمان امکان‌پذیر است. این مطالعه نشان داد، کاربرد وصیت پزشکی در نظام سلامت ایران نیازمند واکاوی دقیق‌تر مبانی اخلاقی و حقوقی و شرعی است.
شماره‌ی مقاله: 11
نوع مطالعه: دیدگاه |
موضوع مقاله:
اخلاق بالینی
دریافت: 1403/3/25 | پذیرش: 1403/6/6 | انتشار: 1403/1/1
دریافت: 1403/3/25 | پذیرش: 1403/6/6 | انتشار: 1403/1/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
