دوره 17، شماره 1 - ( 1-1403 )
جلد 17 شماره 1 صفحات 115-98 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nazari Tavakkoli S, Ghadirzadeh Toosi S. Considering Futile Treatment as Extravagance and Approving its Illegitimacy: A Comparative Study of Medical Ethics and Islamic Jurisprudence. IJMEHM 2024; 17 (1) : 7
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6676-fa.html
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6676-fa.html
نظری توکلی سعید، غدیرزاده طوسی سعید. اسراف‌انگاری درمان بیهوده و عدم مشروعیت آن: مطالعه‌ی تطبیقی اخلاق پزشکی و فقه اسلامی. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. 1403; 17 (1) :98-115
1- استاد دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران
2- دانشجوی دکتری دانشکده الهیات و معاف اسلامی، دانشگاه تهران
2- دانشجوی دکتری دانشکده الهیات و معاف اسلامی، دانشگاه تهران
چکیده: (176 مشاهده)
درمان جان بیمارانِ در معرض خطر یا ضرر جبران‌ناپذیر، عملی واجب است؛ باوجوداین، گاه به‌واسطه‌ی پیری، شدت بیماری یا نبود درمان تعریف‌شده، بیمار در وضعیتی است که بنا به تشخیص کادر پزشکی، شروع یا ادامه‌ی درمان اثری در بهبودی او ندارد یا اثر آن، چنان ناچیز است که در عرف پزشکی نادیده انگاشته می‌شود. در این پژوهش که با روش توصیفی و تحلیلی و به استناد منابع کتابخانه‌ای انجام شده است، بر آن بودیم تا با مطالعه‌ی تطبیقی «درمان بیهوده» در اخلاق پزشکی، با عنوان «اسراف» در فقه اسلامی، نشان دهیم تا چه اندازه میان آن‌ها سازگاری مفهومی وجود دارد؛ همچنین، با توجه به حرمت اسراف در آموزه‌های فقهی، آیا انجام‌دادن درمان بیهوده از نظر شرعی حرام است؟ برای این منظور، ابتدا «درمان بیهوده» و شاخصه‌های آن در متون پزشکی، سپس ملاحظات اخلاقی انجام‌دادن آن تبیین شد؛ در نهایت، پس از تحلیل واژه‌ی اسراف با استناد به منابع لغوی، فقهی، روایی و تفسیری از نظر مفهومی و موضوعی و حکمی، میزان سازگاری درمان بیهوده با اسراف، بر اساس مطالعه‌ی تطبیقی، بررسی شد. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد، درمان بیهوده به این دلیل که موجب هدررفتن اموال شخصی یا عمومی می‌شود و برای بهبودی یا سلامت بیمار سودمند نیست، غرض عقلایی ندارد و مصداق اسراف است؛ بدین‌ترتیب، انجام‌دادن درمان بیهوده نه‌تنها واجب نیست، بلکه چون مصداق اسراف است، حرام شمرده می‌شود؛ پس، انجام‌دادن آن، افزون بر عقوبت اخروی، ازآنجاکه مستلزم اتلاف مال دیگری است، مسئولیت مدنی نیز دارد.
شماره‌ی مقاله: 7
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فقه پزشکی
دریافت: 1402/11/11 | پذیرش: 1403/5/20 | انتشار: 1403/1/1
دریافت: 1402/11/11 | پذیرش: 1403/5/20 | انتشار: 1403/1/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
