دوره 16، شماره 1 و 1 - ( 1-1402 )
جلد 16 شماره 1 و 1 صفحات 159-145 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Parsa M. Ethical Review of Physicians' Self Referral. IJMEHM 2023; 16 (1 and 1) : 12
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6640-fa.html
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6640-fa.html
پارسا مجتبی. بررسی اخلاقی خودارجاعی پزشکان : یک مطالعه مروری. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. 1402; 16 (1 و 1) :145-159
استادیار گروه اخلاق پزشکی دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات اخلاق و تاریخ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز تحقیقات آسیب دیدگان جنگ دانشگاه علوم پزشکی تهران ، تهران ، ایران
چکیده: (131 مشاهده)
اصطلاح خودارجاعی پزشک، بدان معناست که پزشک، بیمار را به تسهیلاتی که خود در آن‌ها نفع مالی دارد، ارجاع دهد و به دو شکلِ در محل طبابت و خارج از محل طبابت صورت می‌گیرد. نوشتار حاضر، مطالعه‌‌ای مروری غیرنظام‌مند است که جنبه‌های اخلاقی خودارجاعی را بررسی می‌کند. درباره‌ی خودارجاعی، نظرات موافق و مخالف وجود دارد. موافقان معتقدند، این امر با ایجاد فضای رقابتی، موجب کاهش هزینه‌ها و افزایش میل به سرمایه‌گذاری در خدمات سلامت، خصوصاً در مناطق محروم می‌شود؛ همچنین، هم برای پزشک و هم برای بیماران (از طریق کاهش هزینه‌ها) منافع مالی به دنبال دارد و موجب دسترسی راحت‌تر و باکیفیت‌تر بیماران به خدمات سلامت می‌شود؛ اما مخالفان خودارجاعی به استناد مطالعات متعدد انجام‌شده معتقدند، این پدیده به استفاده‌ی بیش‌ازحد و غیرضروری از خدمات مراقبت سلامت و در نتیجه افزایش هزینه‌ها، کاهش کیفیت خدمات ارائه‌شده و به‌مخاطره‌افتادن ایمنی و سلامتی بیمار منجر خواهد شد. در برخی کشورها، مثل ایالات متحده و جمهوری اسلامی ایران، راهنمای اخلاقی مبنی بر غیراخلاقی‌بودن خودارجاعی پزشکان یا لزوم آشکارسازی درباره‌ی آن و نیز مقررات برای مقابله با آن وجود دارد.
شماره‌ی مقاله: 12
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
اخلاق بالینی
دریافت: 1402/9/4 | پذیرش: 1402/12/15 | انتشار: 1402/1/10
دریافت: 1402/9/4 | پذیرش: 1402/12/15 | انتشار: 1402/1/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
