1- استاد حقوق و فلسفه، گروه حقوق عمومی و حقوق اقتصادی، دانشکدهی حقوق، دانشگاه شهیدبهشتی و مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی تولیدمثل، پژوهشکدهی فناوریهای نوین علوم پزشکی جهاددانشگاهی ـ ابنسینا، تهران، ایران
2- دکتری حقوق عمومی، مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی تولید مثل، پژوهشکدهی فناوریهای نوین علوم پزشکی جهاددانشگاهی ـ ابنسینا، تهران، ایران
چکیده: (1339 مشاهده)
روشهای نوین درمان ناباروری، در کنار نتایج دلخواه، گاه، پیامدهایی نامطلوب نیز در پی دارند. بارداری چندقلویی، یکی از آن پیامدهاست که سلامت مادر و حیات جنین را در معرض خطر قرار میدهد. کاهش جنین، به معنای حذف یک یا چند جنین، به منظور حفظ بارداری و نیز، برخی اقدامات پیشگیرانه، مانند انتقال تعداد کمتر جنین به رحم مادر در هر دورهی لقاح خارج رحمی، از راهکارهای مقابله با این پیامد نامطلوب است. در برخی نظامهای حقوقی، ضمن اجازهی کاهش جنین، مقرراتی دقیق دربارهی تعداد جنینهای انتقالی وضع شدهاند. در ایران، در نبود مقررات، دستورالعمل یا قوانین هماهنگ در این حوزه، مطالعهی حقوقی تطبیقی کاهش جنین در کشورهایی که سابقهای در مواجههی حقوقی با این موضوع دارند، پیش روی قانونگذاران و سیاستگذاران حوزهی درمان، افقی را آشکار خواهد کرد تا رویکردی مناسب برای این مسأله اتخاذ کنند. به نظر میرسد جواز کاهش جنین، مقررات محدودکنندهی تعداد جنینهای انتقالی و پوشش بیمهای مناسب، بیانگر نظام مطلوب حقوقی در زمینهی کاهش جنین باشند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
حقوق پزشکی دریافت: 1398/10/22 | پذیرش: 1399/9/4 | انتشار: 1399/1/1