جلد 12 -
جلد 12 - صفحات 391-382 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moghaddam Heidari G. The Function of the Hospital as an Hospice in the Pre-modern Era. IJMEHM 2019; 12 :382-391
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6183-fa.html
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6183-fa.html
مقدم حیدری غلامحسین. کارکرد بیمارستان به‌مثابه نوانخانه، در دوره‌ی پیشامدرن. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. 1398; 12 () :382-391
دانشیار، گروه فلسفه‌ی علم، مدیر گروه تاریخ علم و تمدن، پژوهشکده‌ی غرب‌شناسی و علم‌پژوهی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران
چکیده: (2211 مشاهده)
تصور رایج آن است که «مراقبت از سلامت»، مفهومی قدیمی است که بشر، همواره، با آن درگیر بوده و بیمارستان، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نهادهای مرتبط با این موضوع، در طول تمدن بشری، به کار درمان انسان‌ها می‌پرداخته است؛ اما مطالعات تاریخی نشان می‌دهند که در دوره‌ی پیشامدرن، بیمارستان محلی برای درمان بیماران نبوده؛ بلکه کارکردی همچون نوانخانه برای فقرا و بیماران داشته است. در این مقاله می‌کوشیم تا دلایل این موضوع را از دو وجه بررسی کنیم؛ ابتدا، به بررسی وضعیت اجتماعی و اقتصادی می‌پردازیم که سبب چنین کارکردی برای بیمارستان در قرون وسطای میانه شد؛ سپس نشان می‌دهیم که از وجه پزشکی نیز، شیوه‌ی درمان بیماران در آن زمان، مبتنی بر پزشکی اخلاطی و رده‌بندی بود که نه‌تنها بیمارستان را محلی برای درمان نمی‌دانست، بلکه حتی آن را مانع درمان بیماری تلقی می‌کرد؛ ازاین‌رو، بیمارستان، به‌عنوان نوانخانه‌ای برای سالمندان، ازکارافتادگان و معلولان جنگی بود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تاریخ پزشکی
دریافت: 1398/7/8 | پذیرش: 1398/8/29 | انتشار: 1397/12/24
دریافت: 1398/7/8 | پذیرش: 1398/8/29 | انتشار: 1397/12/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
