Moin A, Davaty A, Jahangard Z. Evaluation of Patients’ Satisfaction from Patient-Physician Communication and Factors Influencing It among Outpatients of Tehran’ Hospitals. IJMEHM 2019; 12 :276-286
URL:
http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6073-fa.html
معین اطهر، دواتی علی، جهانگرد زهرا. بررسی میزان رضایتمندی بیماران از ارتباط پزشک و بیمار و عوامل مؤثر بر آن، در مراجعان سرپایی بیمارستانهای شهر تهران. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. 1398; 12
() :276-286
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6073-fa.html
1- دانشیار پوست و عضو گروه اخلاق پزشکی، دانشگاه شاهد، ایران
2- دانشیار پزشکی اجتماعی و عضو گروه اخلاق پزشکی، دانشگاه شاهد
3- کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، دانش آموختهی دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده: (3150 مشاهده)
ارتباط پزشک با بیمار، اساس فعالیت خوب پزشکی و باعث رضایتمندی بیمار و بهتبع آن، افزایش پیروی او از درمانهای تجویزشده است و به ارتقای سلامتی میانجامد. دربارهی رضایتمندی بیماران از ارتباط پزشک با آنها، در ایران مطالعاتی محدود صورت گرفته است. امید میرود این مطالعه که هدف آن بررسی میزان رضایتمندی بیماران از ارتباط پزشک با بیمار است، اطلاعاتی مفید را برای تصمیمگیران قلمرو خدمات سلامت فراهم آورد. در این پژوهش کاربردیمیدانی، با طرح ۲۲ سؤال، میزان رضایتمندی مراجعان به درمانگاههای سرپایی بیمارستانهای منتخب شهر تهران سنجیده شد. این کار، پس از شرح روش و هدف مطالعه برای مراجعان و با رضایت شخصی آنها انجام گرفت. در مجموع، از 1200 بیمار بررسیشده، میزان رضایتمندی بیماران از ارتباط پزشک با بیمار، بهترتیب اولویت، متوسط (4/63 درصد)، زیاد (1/15 درصد)، کم (4/14 درصد)، بسیار زیاد (7/4 درصد) و بسیار کم (5/2 درصد) بود. میانگین رضایتمندی بیماران 99/13±35/76، حداکثر رضایتمندی آنان 110 و حداقل آن 30 بود. ارتباط آماری معنیداری بین رضایتمندی بیماران، با ویژگیهای دموگرافیک آنها و ویژگیهای دموگرافیک پزشکان وجود داشت. ویژگیهای دموگرافیک بیماران شامل جنس، گروه سنی، تأهل و شغل بود و ویژگیهای دموگرافیک پزشکان عبارت بود از: سن و جنس و بهموقعآمدن پزشک و رفتار خوب منشی. براساس یافتههای این مطالعه، میزان رضایتمندی بیماران از ارتباط پزشک با بیمار، در مجموع، «متوسط» است که خیلی مطلوب نیست. با توجه به نقش مهم مهارتهای ارتباطی در رضایتمندی بیماران، لازم است آموزش و ارزیابی این مهارتها، بهطور جدی، در برنامهی آموزشی دانشجویان گروه پزشکی و آموزش مدون و مداوم پزشکان و کادر پزشکی گنجانده شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
اخلاق بالینی دریافت: 1397/8/21 | پذیرش: 1398/5/7 | انتشار: 1397/12/24