1- کارشناسی ارشد پرستاری، گروه پرستاری، دانشکدهی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
2- کارشناسی ارشد فقه و حقوق اسلامی، گروه الهیات، دانشکدهی علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سبزوار، سبزوار، ایران
3- دکتری جنینشناسی - سلولی تکوینی، استادیار گروه آموزشی بهداشت، دانشکدهی علوم پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سبزوار، سبزوار، ایران
4- دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی، استادیار گروه آموزشی الهیات، دانشکدهی علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سبزوار، سبزوار، ایران
چکیده: (10733 مشاهده)
ناباروری، یکی از مشکلات اساسی برخی زوجها در طول تاریخ بوده است؛ اما پیشرفتهای علمی دهههای اخیر و ارائهی روشهای نوین، تا حدی زیاد، این مشکل را حل کرده است. یکی از این روشها، اهدای جنین به زوجهای نابارور است که در آن، اسپرم و تخمک زوجهای قانونی و شرعی، در محیط آزمایشگاه، تلقیح شده و جنینِ حاصل، به زوجهای قانونی و شرعی دیگر اهدا میشود. نظرات موافق و مخالف فقهای معاصر درخصوص مسائل شرعی اهدای جنین، مردم و پزشکان را با تردید مواجه ساخت؛ تاجاییکه قوهی مقننه، قانون نحوهی اهدای جنین به زوجهای نابارور را در سال ۱۳۸۲ به تصویب رساند. این قانون در زمان خود بسیار راهگشا بود؛ اما با توجه به نگارش مختصر آن، نواقصی هم دارد؛ برای مثال، وضعیت محرمیت کودک تولدیافته از اهدای جنین، مشخص نشده است. در این مقاله، با استفاده از کتب طراز اول فقه و حقوق شیعه و مقالات این حوزه و همچنین، با استناد به مواد قانونی و تطبیق آن با آرای فقها، به بررسی فقهی محرمیت در اهدای جنین پرداخته شده است. با جمعبندی نظرات موافقان و مخالفان حوزهی اخلاق پزشکی و آرای فقها و قوانین کشور، محرمیت مادر صاحب رحم به طفل ثابت شد؛ همچنین، معلوم شد در چنین نمونههایی، همهی احکام رضاع اجرا میشود و پدر (شوهر زن صاحب رحم) نیز، با رعایت شروطی، محرم خواهد شد.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
اخلاق در پژوهش دریافت: 1397/5/19 | پذیرش: 1398/10/8 | انتشار: 1397/12/24