جلد 11 -
جلد 11 - صفحات 277-266 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asgari Z, Heidari M H, Barkhordari R, Esteki B. Examining the Implications of Biomedical and Humanistic Philosophy on Medical Education. IJMEHM 2018; 11 :266-277
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6023-fa.html
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-6023-fa.html
عسگری زهرا، حیدری محمدحسین، برخورداری رمضان، استکی بهنوش. بررسی دلالت‌های دو فلسفهی «زیست‌پزشکی» و «انسان‌گرایانه» بر آموزش پزشکی. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. 1397; 11 () :266-277
زهرا عسگری* 
1، محمدحسین حیدری2 ، رمضان برخورداری3 ، بهنوش استکی4
1، محمدحسین حیدری2 ، رمضان برخورداری3 ، بهنوش استکی4
1- دانشجوی دکترای فلسفهی تعلیم و تربیت، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- هیأت علمی دانشکده‌ی علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3- هیأت علمی دانشکده‌ی علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
4- هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- هیأت علمی دانشکده‌ی علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3- هیأت علمی دانشکده‌ی علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
4- هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (3945 مشاهده)
فلسفهی پزشکی، یکی از حوزه‌های زیربنایی در اخلاق و تاریخ پزشکی به شمار می‌رود. این فلسفه، به لحاظ قدمت، سابقه‌ای طولانی دارد و وضع فعلی آن حاصل تحولاتی است که در طول تاریخ، بر اثر رویدادهای تاریخی، فلسفی، اجتماعی و فرهنگی، در آن ایجاد شده است. یکی از مهم‌ترین بازتاب‌های این تحول، در تعیین اهداف و مأموریت‌های آموزش پزشکی در دوره‌های مختلف بوده است. در پژوهش حاضر، دو نگرش از مهم‌ترین نگرش‌های فلسفی به پزشکی، با هدف بررسی امکان‌ها و حدود هریک در آموزش عمومی، آموزش تخصصی و درمان، با روش توصیفی‌تحلیلی مقایسه می‌شود. این دو رویکرد عبارت‌اند از: فلسفهی «زیست‌پزشکی» و فلسفهی «انسان‌گرایانه» که یکی صرفاً، مبتنی بر سازوکارهای زیست‌شناختی انسان است و دیگری، رویکردی مبتنی بر تمامیت اوست. نتایج پژوهش نشان می‌دهد آموزش پزشکی، در نتیجه‌ی رویکرد زیست‌پزشکی، بر آموزش تخصصی متمرکز است و طبابت در آن، به‌صورت رابطه‌ای پدرسالارانه انجام می‌شود؛ درصورتی‌که در رویکرد انسان‌گرایانه، آموزش عمومی، در کنار آموزش تخصصی، قرار می‌گیرد و بر تمامیت انسان تأکید می‌شود که در نتیجه‌ی آن، طبابت، به‌صورت رابطه‌ای مشارکتی بین پزشک و بیمار محقق می‌گردد.
نوع مطالعه: مروری |
دریافت: 1397/3/22 | پذیرش: 1397/10/22 | انتشار: 1397/1/26
دریافت: 1397/3/22 | پذیرش: 1397/10/22 | انتشار: 1397/1/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
