1- استادیار فقه و حقوق دانشکدهی اهل بیت(ع)، دانشکدهی الهیات دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- دانشجوی دکترای حقوق خصوصی، دانشکدهی حقوق دانشگاه شهید بهشتی(ره)، تهران، ایران
چکیده: (2313 مشاهده)
یکی از مسائلی که امروزه در نظام اخلاقی و فقه امامیه از مسائل مستحدثه به شمار میرود، باروری پس از مرگ است که اگر بتوان آن را با استناد به اطلاق و عموم ادلهی مشروعیت تلقیح مصنوعی مشروع دانست، آثار بسیاری را به دنبال دارد. این موضوع ازجمله موضوعات اختلافی بین فقها و علمای اخلاق محسوب میشود. بدینمنظور، با بررسی ادلّهی موجود و با رویکردی اخلاقی به موضوع مزبور، میتوان باروری پس از مرگ را مشروع دانست؛ ازاینرو، در مقالهی حاضر با مبنای مشروعیت این باروری، به بررسی آثار آن میپردازیم. هرچند زوایای این روش از منظر علم پزشکی واکاوی شده و با ابهام و ایراد اساسی مواجه نیست، از نقطهنظر اخلاقی و فقهی با پیچیدگیها و ابهاماتی روبهروست که نیازمند پاسخگویی مناسب با توجّه به مقتضیات فعلی جوامع بشری است؛ لذا موضع مزبور، از حیث کاربردی نیز مقولهای شایان توجه است. طبعاً ازآنجاییکه علم فقه عهدهدار برقراری نظم عمومی و ساماندادن به مناسبات خصوصی افراد است، پردازش علمی موضوع مذکور ضروری به نظر میرسد. در این پژوهش، به تبیین رویکرد اخلاق حسنه و فقه امامیه به آثار باروری پس از مرگ نظیر مالکیت بر گامت بر اساس عنصر رضایت (صریح یا ضمنی)، حضانت (مبتنی بر اصول همبستگی خانوادگی و رعایت مصالح طفل) و وصیت (اعلام رضایت و وصیت تملیکی گامت منجمدشده از سوی صاحب گامت) میپردازیم.
نوع مطالعه:
دیدگاه |
موضوع مقاله:
اخلاق بالینی دریافت: 1397/1/16 | پذیرش: 1398/6/13 | انتشار: 1397/12/24