اخلاق و تاریخ پزشکی ایران

Mendeley  

Zotero  

Shojaei A. Hospital ethics policy for medical futility in unconscious patients. IJMEHM 2017; 9 (6) :70-78
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-5898-fa.html

پزشکان گرچه وظیفه دارند برای سلامت بیمار خود از هیچ تلاشی فروگذار نکنند، اما گاهی اوقات علاج بیمار آنها در توان حرفه‌پزشکی نیست و عملا برای درمان ایشان نمی‌توان کاری کرد. در این جا با دوگونه بیمار مواجه هستیم:  یکی بیماران هوشیار که قادرندچند صباحی را در هوشیاری بگذرانند و طبعا پزشکان برای تداوم حیات و بهبود کیفیت زندگی آنها همه اقدامات لازم را انجام می‌دهند و دسته دیگر بیمارانی که ناهوشیار بوده و از منظر دانش و تجارب پزشکی نه تنها امکان علاج آنها نیست، بلکه امکان هوشیاری مجدد آنها نیز نمی‌باشد. این دسته دوم موضوع مقاله پیش رو هستند و می‌دانیم که این بیماران معمولا مدت طولانی با کمک دستگاه تنفس مصنوعی و خدمات بخش مراقبت ویژه بقا می‌یابند و هزینه‌های زیادی بردوش بیمارستان و خانواده می‌گذارند وبه دلیل کم بودن تخت‌های آی سی یو، مانع از درمان سایر بیماران نیازمند می‌شوند و سؤال مقاله این است که بیمارستان اخلاقی در برخورد با این بیماران چه باید بکند؟ وآیا قطع درمان ایشان فعلی اخلاقی است یا خیر؟
پاسخ این سؤال که در لابه‌لای مسائل و بحث‌های مقاله می‌آید به شکل خلاصه این‌است که بیمارستان اخلاقی باید خط‌مشی درمانی این بیماران را با نگاهی جامعه محور و مبتنی بر آموزه‌های اسلام و رعایت عدالت و انصاف، تدوین کرده و به اطلاع عموم برساند و نسبت به آنها اعلام پایبندی کند و بیماران و همراهان را به رعایت این خط‌مشی‌ها ترغیب و تشویق نماید.