اخلاق و تاریخ پزشکی ایران

اساس فرایند تدریس از یک بنیان اخلاقی محکم برخوردار است و اساتید می‌باید ابعاد تربیت اخلاقی را در نقش‌های حرفه­ای خود متجلی کنند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی ابعاد تربیت اخلاقی در رفتار اعضای هیأت علمی دانشگاه انجام شده است.

نتایج تحلیل محتوا نشان­دهنده این مهم هستند که برخی اساتید علی­رغم، آمادگی، دانش و معلومات کافی در فرآیند یاددهی، نمی‌توانند رضایت درونی لازم را از عمل تدریس خود داشته باشند با کمی تامل مشخص می‌شود که یک سری مهارت­ها برای رفع این مشکل وجود دارد که از جمله آن‌ها روی آوردن به اخلاق و تربیت اخلاقی در فرایند تدریس است چرا که امروزه اندیشمندان دایره‌ی موضوعی اخلاق را فراتر از صفات و ملکات یعنی به دامنه‌ی وسیع افعال و کارهای ارزشی انسان کشانده‌اند و از طرفی عصر حاضر، عصر بحران­ها و چالش‌های بنیان­افکن است و اگر بشر بخواهد تعادل روانی داشته باشد و در روابط فردی و اجتماعی موفق باشد، باید به اخلاق و تربیت اخلاقی روی آورد. اعضای هیأت علمی می‌توانند ضمن متخلق نمودن خود به مؤلفه‌های تربیت اخلاقی در ابعاد رفتاری، شناختی و عاطفی، آن‌ها را به دانشجویان منتقل کنند و در تبدیل این ویژگی‌های نیکو به منش، نقش مهمی ایفا کنند