شهاب شهریار، رژه ناهید، نصیری ملیحه، اصغری راد روح اله. بررسی میزان همدلی دانشجویان دندانپزشکی شهر تهران با بیماران در سال 1393. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. 1393; 7 (4) :55-65
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-5415-fa.html
1- دانشگاه شاهد
2- مرکز تحقیقات مراقبتهای سالمندی، دانشگاه شاهد ، nrejeh@yahoo.com
3- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
چکیده: (9740 مشاهده)
ارتباط صحیح و همدلی بین دندانپزشکان و بیماران یکی از دغدغههای برنامهریزان آموزش و گیرندگان خدمات دندانپزشکی است. هدف از مطالعهی حاضر بررسی میزان همدلی در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاههای علوم پزشکی شهر تهران در سال 1393 با بیماران بود. در این مطالعهی توصیفی - مقطعی، بر اساس فرمول تعیین حجم نمونهی تصادفی با فرمول مورگان تعداد 410 نفر از دانشجویان دندانپزشکی دانشگاههای شهر تهران بهطور تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات، از پرسشنامهی جمعآوری اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامهی همدلی (واکنشهای میان فردی) استفاده شد. اطلاعات شرکتکنندگان وارد نرمافزار کامپیوتری SPSS ویرایش 16 شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمونهای Independent T-Test، آنالیز واریانس یکطرفه و ضرایب همبستگی انجام شد. میانگین نمرات همدلی دانشجویان دندانپزشکی (03/1± 06/53) و بالاترین میزان مربوط به بعد تخیل (65/4 ± 41/14) بود. از بین مشخصات جمعیتشناختی سن، جنسیت و مقطع تحصیلی با همدلی رابطهی معنیداری داشت (P<0.001). میزان همدلی افراد متأهل در سنین و مقاطع تحصیلی بالاتر بیشتر بارز بود. اما با دانشگاه محل تحصیل رابطهی معنیداری مشاهده نشد. میزان همدلی در دانشجویان دندانپزشکی دورهی عمومی با شرایط قابل انتظار تفاوت دارد. برنامهریزی آموزشی برای تقویت فضای همدلی بین دانشجویان و بیماران ضروری بهنظر میرسد
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
اخلاق بالینی دریافت: 1393/8/19 | پذیرش: 1393/8/19 | انتشار: 1393/8/19