دوره 5، شماره 9 - ( (اسفند ماه ویژه نامه اخلاق در آموزش) 1391 )                   جلد 5 شماره 9 صفحات 0-78 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

فرامرز قراملکی احد، حسینی سیده مریم. نسبت دو سویه‌ی اخلاق و آموزش در پزشکی. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. 1391; 5 (9) :78-0

URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-5079-fa.html


چکیده:   (9259 مشاهده)
اخلاق ارتباط دو سویه با آموزش دارد. اولاً آموزش نیازمند اخلاق است و یکی از رسالت‌‌های آن ترویج اخلاق است. اخلاقِ آموزش برحسب تصوری که از آموزش داریم تعریف می‌شود: اخلاق تدریس که آموزش را در یاددهی منحصر می‌کند اما اخلاقِ آموزش آن را به منزله‌ی فرایند تعاملی یاددهی و یادگیری طرح می‌کند. اخلاق آموزش در این تصور بر مسؤولیت‌‌های اخلاقی عناصر دارای نقش در فرایند یاددهی و یادگیری در محیط سیصد و شصت درجه‌ی آموزش اعم از مسؤولیت اخلاقی مؤسسه‌‌های آموزشی (مانند گروه، دانشکده و دانشگاه) و مسؤولیت‌‌های اخلاقی اشخاص حقیقی مانند استادان و دانشجویان، تأکید می‌کند. رعایت اخلاق در آموزشِ حرفه‌ی پزشکی باعث افزایش اثربخشی و سهولت در فرایند یاددهی-یادگیری و نیز امنیت روانی در یادگیرندگان می‌شود. به‌دلیل پژوهش‌محور بودن نظام‌‌های آموزشی این مسؤولیت‌‌ها شامل روابط حرفه‌ای بین استاد راهنما، مشاور و دانشجو نیز می‌شود. مسؤولیت‌‌های اخلاقی در آموزش را می‌توان بر حسب رهیافت اخلاق حقوق‌محور براساس وظایف اخلاقی در قبال حقوق افراد تدوین کرد. پای‌بندی به اخلاق در امر مقدس آموزشِ حرفه‌ی پزشکی یک وظیفه‌ی اخلاقی است. ثانیاً، اخلاق در ترویج و تحقق یافتن در محیط حرفه‌ای محتاج آموزش مؤثر و نظام‌مند است. امروزه، اخلاق آموزش در مفهوم تربیت منش اخلاقی در همه‌ی حرفه‌‌ها به‌ویژه حرفه‌ی پزشکی اهمیت یافته است. ترویج و تحقق اخلاق در محیط عینی حرفه‌ی پزشکی، چه در رهیافت سازمانی مانند اخلاقِ بیمارستان و مراکز درمان و چه در رهیافت فردی در مناسبات گروه درمان و بیمار محتاج اصول، مبانی، فرایند‌ها و فنونی است که باید با رهیافت علمی به‌دست آیند. تولید و توسعه‌ی مدیریت و برنامه‌ریزی آموزش اخلاق پزشکی برای ترویج اخلاق در حرفه‌ی پزشکی ضروری است. در مدیریت و برنامه‌ریزی آموزشی دو مسأله‌ی عمده وجود دارد: اثربخشی و کارایی. آموزش اخلاق در حرفه‌ی پزشکی شامل آموزش آشکار و رسمی برای دانشجویان پزشکی و آموزش‌‌های غیرمستقیم برای حرفه‌مند‌های پزشکی می‌شود. مهم‌ترین مسأله در آموزشِ اخلاق افزایش کارایی و اثربخشی آن در هر دو محیط یادشده است. اگر در آموزش اخلاق فرایندها، مبانی و فنون اثربخش و کارا باشد، بهره‌وری افزایش یافته و موجب توسعه و تعالی آموزش می‌شود، و اگر چنین نباشد، ممکن است ترویج بداخلاقی را درپی داشته باشد. در این مقاله اصول افزایش اثربخشی و کارایی را به تفصیل می‌آوریم.
واژه‌های کلیدی: آموزش، اخلاق، اثربخشی، کارایی
     
نوع مطالعه: مروری |
دریافت: 1392/4/1 | پذیرش: 1396/7/5 | انتشار: 1396/7/5

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به اخلاق و تاریخ پزشکی ایران می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by: Yektaweb