چکیده: (14781 مشاهده)
رفتارهای غیراخلاقی را در سازمان بهعنوان رفتار سیاسی مینامند؛ یعنی رفتارهایی که انجام آنها در سازمان بهطور رسمی ضرورت ندارند، اما در امر توزیع پاداش و تخصیص منابع اعمال نفوذ میکنند و برای کسب قدرت یک فرد یا گروه قدرتطلب بهکار می روند. به عبارت سادهتر، رفتار سیاسی، رفتارهایی غیررسمی، تنگ نظرانه و غیرقانونی هستند که اقتدار رسمی و ایدئولوژی سازمان آن را مجاز نمیداند. پژوهشهای اخیر نشان میدهد بعضی عوامل مانند ویژگیهای فردی، فرهنگ سازمانی و/ یا شرایط محیطی و جو سازمانی در بروز رفتارهای سیاسی نقش مهمی را ایفا میکنند. مقالهی حاضر یک پژوهش مروری است که با استفاده از موتورهای جستوجوگر و انتخاب منابع مرتبط، قصد دارد تا ضمن معرفی رفتارهای سیاسی که غیراخلاقی هستند به مدیریت و کنترل این رفتارها در سازمان توسط مدیر نیز بپردازد. بعضی از رفتارهای سیاسی مشروع و برخی نامشروع هستند. شکایت کارکنان از سازمان بهطور رسمی، رفتار سیاسی مشروع نامیده میشود، اما رفتارهایی مانند خرابکاری، شورش، سهل انگاری، وظیفه ناشناسی، کارگریزی، کش دادن کارها، سرزنش کردن و تقصیر را به گردن دیگران انداختن، جلوگیری از تغییر و تحول، ایجاد تنش و فشار عصبی در محیط کار، ایجاد نگرانی و دلواپسی در کار، مته به خشخاش گذاشتن، توپ را به زمین دیگران انداختن، خود را به هالوبازی زدن یا اصطلاحاً به کوچه علی چپ زدن، طفره رفتن، با عذرخواهی از دیگران و ابراز پشیمانی کردن از میزان مسؤولیت خود کاستن، دیگران را سپر بلا قراردادن، تحریف و مخدوش کردن اطلاعات و پافشاری بر تصمیمات نابهجا و اشتباهات گذشته، جزو رفتارهای سیاسی نامشروع بهحساب می آیند.
وظیفهی مدیران کنترل رفتارهای سیاسی در سازمان است تا در محدودهی منطقی و سازنده از آنها برای نیل به اهداف سازمانی بهره ببرند. سرانجام اینکه یک مدیر اثربخش باید ماهیت سیاسی سازمان خود را بپذیرد و راهبردهای مناسبی را برای پیش بینی و کنترل رفتارهای سیاسی تدوین و تنظیم کند و از این راه به سازمان خود مزایای زیادی را برساند. بنابراین، امروزه، سازمانها نیازمند مدلی هستند تا بتوانند بر مبنای رعایت اصول اخلاقی، ضمن اجرای نظریههای عدالت سازمانی و ارائهی خدمات رفاهی، نحوهی کنترل و در عین حال بهرهبرداری مناسب را از رفتارهای سیاسی تعیین و معرفی کنند.
نوع مطالعه:
مروری |
دریافت: 1392/3/31 | پذیرش: 1396/7/5 | انتشار: 1396/7/5