کاظمی عبدالحسن، کاظمی مصطفی، عباسی محمود، کیانی مهرزاد، فیض اللهی نجات، عطالو صدیار و همکاران.. تحلیل شرایط بیماران در آستانهی مرگ، مراقبتهای پایان حیات و اطرافیان بیمار مشرف به موت و توجه به توصیههای موجود. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. 1391; 5 (2) :45-57
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-5043-fa.html
1- مرکز تحقیقات فلسفه و تاریخ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز ، Kazemi1338@gmail.com
2- دانشکدهی مهندسی معماری، دانشگاه هنر اسلامی تبریز
3- مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
4- دانشگاه آزاد اسلامی اهر
چکیده: (27498 مشاهده)
در متون دینی و در همهی فرهنگها، پایان زندگی با سختیهای ناشناخته و اضطراب توصیف شده است. مرگ مرحلهی انتقالی تجربه نشدهای است که انسان پیوندهای خود را با جهان مأنوس خود میگسلد و در عالمی اسرارآمیز گام میگذارد که در فرهنگ اسلامی برای گذر از این مرحله توصیههایی وجود دارد.
در حوزهی اخلاق پزشکی در مورد بیماران مشرف به موت و احساس درماندگی آنان مباحث عدیدهای وجود دارد و مراقبتهای پایان حیات، تسکین درد، مدیریت محیط و لحظات احتضار بیمار، مرگ در آرامش، تسکین آلام اطرافیان بیمار مشرف به موت و... در عرصهی اخلاق پزشکی نه تنها توصیه میگردد؛ بلکه حتی قسمتی از حقوق بیمار و وظایف کادر پزشکی است.
مفهوم مراقبتهای پایان حیات، افزایش کیفیت زندگی بیمار مشرف به موت است، ولی پروتکلهای کنترل و تسکین درد، برنامههای بالینی و کیفیت مراقبت استاندارد در همهی جوامع یکسان نیستند. اجرای این پروتکلها مفهوم توجه به تمامیت جسمانی و هویتی بیمار و جایگزینی فرهنگ بیمارمحوری بهجای فرهنگ بیماری محوری مرسوم را در خود دارد.
داغدیدگی اطرافیان بیمار پس از مرگ وی با سوگ و سوگواری در سه مرحلهی اجتناب، مواجهه و سازگاری ظاهر میشود. سوگواری نحوهی ابراز افکار و احساسات داغدیدگان است و مدیریت عالمانهی سوگ از بروز ناهنجاریها و احیاناً آسیبهای اجتماعی ناشی از فقدان بیمار فوت شده جلوگیری مینماید و هدف این نوشتار نیز بررسی بعضی از ابعاد این موضوع با رویکرد به اخلاق پزشکی است.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
اخلاق زیستی دریافت: 1392/3/25 | پذیرش: 1392/6/24 | انتشار: 1392/6/24