آقا حسینی شیما سادات، عبداله زاده فرحناز، اسودی کرمانی ایرج، رحمانی آزاد. رابطهی آگاهی از تشخیص سرطان با امید در بیماران مبتلا به سرطان. اخلاق و تاریخ پزشکی ایران. 1389; 3 (5) :45-52
URL: http://ijme.tums.ac.ir/article-1-5035-fa.html
چکیده: (12117 مشاهده)
آگاه نمودن بیماران مبتلا به سرطان از تشخیص بیماری خود یکی از چالشهای اصلی در مراقبت از این بیماران است. این نگرانی وجود دارد که آگاهی از تشخیص باعث از بین رفتن امید این بیماران شود. در زمینهی بررسی رابطهی آگاهی از تشخیص با امید در بیماران مبتلا به سرطان مطالعهای در ایران انجام نشده است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی رابطهی آگاهی از تشخیص بیماری با امید در بیماران مبتلا به سرطان است.
این مطالعهی توصیفی- مقایسهای در سال 1388 در مرکز آموزشی - درمانی شهید قاضی طباطبایی تبریز انجام گرفت. نمونهی پژوهش عبارت بود از 150 بیمار که از تشخیص قطعی سرطان خود آگاه بودند و 150 بیمار که از تشخیص قطعی بیماری خود آگاه نبودند. این بیماران با روش در دسترس انتخاب شدند. امید بیماران با استفاده از Heart Hope Index بررسی شد. دامنهی نمرهی این پرسشنامه بین 12 تا 48 است. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفت.
مشخص شد که امید بیماران آگاه از تشخیص سرطان 42/6±61/37 و امید بیماران ناآگاه از تشخیص 10/7±16/37 است. بین سطح امید بیماران دو گروه تفاوت آماری معنیداری وجود نداشت (57/0=P).
این نتایج میتواند نشاندهندهی این باشد که اطلاع از تشخیص سرطان تأثیری بر سطح امید بیماران ندارد. هرچند که تأیید این یافته به مطالعات بیشتری نیاز دارد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
اخلاق بالینی دریافت: 1392/3/22 | پذیرش: 1396/7/5 | انتشار: 1396/7/5