دانشکده داروسازی و مرکز تحقیقات علوم دارویی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران 14174، ایران ، Farsam@sina.tums.ac.ir
چکیده: (12617 مشاهده)
داروسازی همانند پزشکی از آغاز با تندرستی و رفاه مردم و جامعه در ارتباط بوده و معیارهای اخلاقی خود را داشته است. در چند دهه گذشته، داروسازی بهویژه در خدمات دارویی از نسخهپیچی ساده به رابطه داروساز با بیمار و نظام مراقبت از سلامت تغییر یافته است. در حال حاضر، فلسفه خدمات داروسازی بر این شالوده است که داروساز فردی است که دانش و مهارت خود را با رعایت موازین اخلاقی در آگاه ساختن بیمار و ارائه مشورت علمی به او درباره داروها بهکار میگیرد. با گسترش علوم و پیدایش افقهای نوین در شیوههای درمانی، دارورسانی و خدمات دارویی مفاهیم نوینی مانند حرفهگرایی و اخلاق حرفهای نیز بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا مسائلی مانند حقوق بیمار، خودمختاری و رضایت بیمار، رابطه تجارت و سوداگری با خدمات دارویی، کیفیت، ایمنی و کارآیی داروها، مسائل اخلاقی فراگیر و ویژه در خدمات دارویی، انحصارطلبی علمی و آسیبهای احتمالی نهفته در آن و ... از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. بنابر آنچه گفته شد، لازم است درباره آسیبشناسی عملکرد اخلاقی در خدمات دارویی نیز سخن گفته شود. تاکنون، در ایران کمتر مطالعهای درباره چالشهای اخلاقی انجام گرفته است. از این نظر جا دارد در کنار انبوهی از مطالبی که در مورد اخلاق داروسازی گفته شده است، به عواملی که اخلاق را به چالش میکشد هم نظری انتقادی شود. در این راستا لازم است عواملی مانند دانش و مهارت ناکافی در زمینه کاربرد داروها، ناآشنایی به علوم اجتماعی و رفتاری، نگاه سنتی به خدمات دارویی، نارسایی قوانین و مقررات، سیاستهای دارویی نامتوازن، مسائل فرهنگی و اجتماعی، ناتوانمندی انجمنهای حرفهای، عرضه داروهای نوین، سوداگریهای تجارت دارو، قرصهای جنسی، و از همه مهمتر مسائل اقتصادی مورد مطالعه قرار گیرد. نادیده گرفتن این عوامل میتواند زیانهای بسیاری از این راه به تندرستی جامعه و مردم و شأن و اعتبار و ارزش حرفه داروسازی وارد سازد و بهجای ایجاد روابط درست با بیمار و نظام مراقبت از تندرستی داوریهای ناخوشایندی به بار آورد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
پذیرش: 1392/5/1 | انتشار: 1396/7/5