مرکزتحقیقات آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان.
چکیده: (9501 مشاهده)
شکل کارکرد بالینی پزشکان مبتنی بر یک چارچوب فلسفی است. در پزشکی مدرن غربی مدل زیستمکانیکی بهعنوان زیر بنای تحقیق، آموزش و درمان انتخاب شده است. در این مقاله تلاش من بر این است که نشان دهم پیشنیاز ایجاد اخلاق در متن عمل در پزشکی، بازنگری در فهم وجود بشری بهعنوان موجودی زیستمکانیکی است و در عوض باید مدلی جامعتر جایگزین شود که حتی المقدور، همهی ابعاد انسانی را لحاظ کند. از دیدگاه فون فورستر، برای دست یافتن به اخلاق در متن زندگی به دو ابزار نیاز داریم: گفتوگو و متافیزیک. صرفاً در پارادایمی که پزشک به زیست جهان بیمار توجه دارد گفتوگو شکل میگیرد و سؤالات متافیزیکی مورد بحث قرار میگیرند. این بدان معناست که همانطور که عامگرایان و خاصگرایان بر این نظر متفق هستند، برای تصمیمگیری درست اخلاقی ادراک زمینهی مسألهی اخلاقی اهمیت کلیدی دارد. بنابراین، نیاز به چارچوب فلسفی جایگزینی برای بهبود اخلاقیات در پزشکی احساس میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
پذیرش: 1392/4/26 | انتشار: 1396/7/5