ارزیابی سود و زیان در اخلاق و آداب پزشکی اقتضائاتی هم‌چون برآوردکردن خطر، ریسک معقول، تمیز میان ملاحظات فایده‌گرایانه‌ی طبی و غیرطبی، نسبت سود فرد و اجتماع و مسائلی از این دست دارد. این مقاله برآن است تا مبانی فلسفی این مهم را بکاود. سود/زیان در تاریخ فلسفه به لذت/رنج، خوب/بد تحویل شده است. لذت (معنوی و غیرمعنوی) معیاری سوبژکتیو (انفسی) برای سود به‌حساب میآید. اما اخلاق کاربردی محتاج معیاری ابژکتیو (آفاقی) است. به‌نظر میآید برای به‌دست دادن چنین معیاری نیاز به رویکردی کلنگرانه، ارگانیک و اتخاذ مدل مشخص برای ارزیابی منطق موقعیت داریم. در این مقاله از مدل حوزه‌ی عمومی دفاع شده و حلقهی مفقودهی سرگشتگیهای اخلاقی و برونرفت از معضل کمیتگریزی اخلاق برساختن حوزه‌ی عمومی فرض شده است. حوزه‌ی عمومی سلامت میان اقتدار عمومی و سپهر خصوصی مینشیند و بر هر دو نظارت منصفانه میکند. مؤلفههای ارزیابی سود و زیان در پژوهشهای پزشکی سخت محتاج چنین حوزهای برای وضوح و تمایز است.
