در سال‌های اخیر اعتقاد بر این است که آموزش پزشکی باید شامل برنامه‌های درسی اخلاقی با هدف ایجاد مهارت‌های تصمیم‌گیری بالینی و اخلاق حرفه‌ای و نهادینه‌کردن مجموعه‌ای از ارزش‌ها در پزشکان باشد. هدف این پژوهش ارزیابی کیفیت درونی و بیرونی برنامه‌ی درسی اخلاق پزشکی از دیدگاه دانشجویان است.تحقیق حاضر از نوع تحقیقات پیمایشی است. جامعه‌ی آماری مورد مطالعه شامل ۱۵۷ دانشجوی پزشکی عمومی که درس اخلاق پزشکی را انتخاب کرده‌اند با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد ۱۱۳ دانشجو انتخاب شدند. به‌منظور گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه با مجموع ۳۴ گویه استفاده شد. کیفیت درونی برنامه‌ی درسی اخلاق پزشکی با توجه به‌عناصر ۹ گانه‌ی الگوی Frances Klein و کیفیت بیرونی آن بر اساس الگوی Kirk Patrick مورد بررسی قرار گرفت. برای سنجش روایی پرسشنامه، از روایی محتوا استفاده شده‌است و با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، مقدار پایایی پرسشنامه‌ی کیفیت درونی ۹۳/۰ و پرسشنامه‌ی کیفیت بیرونی ۹۱/۰ محاسبه شد. جهت تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (t تک‌نمونه‌ای) استفاده شد.نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که از دیدگاه دانشجویان وضعیت کیفیت درونی برنامه‌ی درسی اخلاق پزشکی در تمام عناصر ۹ گانه نامطلوب است. کیفیت بیرونی برنامه‌ی درسی اخلاق در مؤلفه‌های دانش و نگرش در سطح متوسط قرار دارد و مؤلفه‌ی مهارت نامطلوب ارزیابی شده است. در مجموع، کیفیت درونی و بیرونی برنامه‌ی درسی اخلاق پزشکی در وضعیت نامطلوب قرار دارد. با توجه به‌وضعیت نامطلوب کیفیت درونی و بیرونی باید به‌بازنگری و طراحی مجدد برنامه‌ی درسی اخلاق پزشکی پرداخت.
