اخلاق و تاریخ پزشکی ایران

یکی از مهم‌ترین چالش‌های بخش بهداشت و درمان داشتن کارکنان با تعهد قوی نسبت به سازمان به‌منظور بهبود اثربخشی سازمانی است. متغیر کلیدی که تاثیر قابل توجهی روی عملکرد سازمان دارد رضایت ارتباطی است. از آن‌جا که امکان دارد تعهد سازمانی تحت تاثیر ابعاد مختلف ارتباط سازمانی قرار گیرد، این پژوهش با هدف تعیین رابطه‌ی رضایت ارتباطی با تعهد سازمانی در پرستاران شاغل انجام یافته است. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است. تعداد ۳۰۰ نفر از پرستاران که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی از میان کارکنان پرستاری شاغل در بخش‌های مختلف بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۹۴ انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ی تعهد سازمانی آلن و مایر و پرسشنامه‌ی رضایت ارتباطی  Downs&Hazen است. داده‌ها پس از جمع‌آوری وارد نرم‌افزار Spss v,۱۶ شد و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که  ۳۱.۳% از پرستاران از روابط سازمانی خود رضایت داشتند و ۲۵% دارای تعهد سازمانی بودند. رضایت ارتباطی با متغیرهای موقعیت شغلی و وضعیت تاهل ارتباط معنی‌داری داشت اما با متغیرهای سن، جنس، سابقه‌ی کار، میزان تحصیلات و شیفت کاری ارتباط معنی‌دار نداشت. هم‌چنین تعهد سازمانی با متغیرهای میزان تحصیلات و شیفت کاری ارتباط معنی‌دار داشت و با متغیرهای جنس، تاهل، سن و موقعیت شغلی ارتباط معنی‌دار نداشت. میانگین و انحراف معیار رضایت ارتباطی (۹۱.۳۹±۲۳.۹۲) و برای تعهد سازمانی (۹.۳۳±۴۷.۴۸ ) بود. بین رضایت ارتباطی و تعهد سازمانی ارتباط مثبت و معنی‌داری وجود داشت (p<۰.۰۰۱). هم‌چنین، مدل رگرسیون نشان داد که به ازای افزایش ۱ نمره رضایت ارتباطی ./۱۸۹ به نمره‌ی تعهد سازمانی اضافه می شود.با توجه به وجود ارتباط مثبت و معنی‌دار و نیز نتایج رگرسیون خطی، رضایت ارتباطی به‌عنوان متغیر پیش بین برای تعهد سازمانی است. بنابراین، به‌نظر می‌رسد بهینه‌سازی روابط سازمانی از سوی مدیران و مسؤولان در بیمارستان‌ها می‌تواند موجب افزایش تعهد پرستاران به‌عنوان یکی از شاخص‌های مهم در اثربخشی عملکرد شود.