فریبا شریفیان،
دوره ۶، شماره ۱ - ( فروردین ماه ۱۳۹۲ )
چکیده
پزشکی در دوران ساسانی از سویی بر پایه‌ی طب اوستایی استوار بود، که رد پای آن را می‌توان در برخی متون به‌جا مانده‌ی پهلوی دنبال کرد؛ و از سوی دیگر تحت تأثیر طب در سرزمین‌های هم‌جوار ایران از جمله مصر و یونان بود. امپراتوری ساسانیان نام خاندان شاهنشاهی ایرانی است که از سال ۲۲۴ تا ۶۵۱ میلادی بر ایران فرمانروایی کردند. علم پزشکی در این دوران هم‌چون سایر علوم پیشرفت چشمگیری داشت. مطالب مربوط به پزشکی ساسانیان به‌طور پراکنده‌ای در متون پهلوی آمده است که از آن جمله می‌توان به کتاب‌های سوم و هشتم دینکرد (Dinkard)، بندهشن (Bundahishn)، صدر در نثر در بندهشن و روایات پهلوی اشاره کرد. از این میان کتاب سوم دینکرد بیش‌ترین مطالب را در خصوص پزشکی ایران در زمان ساسانیان در بر دارد. در مقاله‌ی حاضر ضمن بررسی اطلاعات مربوط به پزشکی در متون پهلوی با مراجعه به اسناد و متون تاریخی، به پیشینه‌ی ارزشمند پزشکی در زمان ساسانیان پرداخته می‌شود.
