اخلاق و تاریخ پزشکی ایران

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

حساسیت اخلاقی یکی از ویژگی‌هایی است که فرد واجد آن به پدیده‌‌های اخلاقی حساس می‌شود و پدیده‌‌ها را از زاویه‌ی اخلاق می‌بیند. زمانی که انسان مجبور به تصمیم‌گیری در مورد جانداری شود یک موقعیت اخلاقی پیش آمده است. درمانگران و به‌ویژه پرستاران اغلب با موقعیت‌‌هایی مواجه می‌شوند که جهت حل آن‌ها باید تصمیمات اخلاقی مناسب اتخاذ کنند. حساسیت اخلاقی پرستاران اغلب در انجام دادن مسؤولیت حرفه‌ای و تصمیم‌گیری اخلاقی آنان نقش مهمی دارد و به‌عبارتی حساسیت اخلاقی اولین مؤلفه برای رعایت اخلاق در مراقبت‌‌های درمانی پرستاران است اما گاهی پرستاران دچار سردرگمی، بی‌اهمیتی و بی‌توجهی در مواجهه با موضوعات اخلاقی می‌شوند. مطالعات مختلف نشان می‌دهد آموزش بر حساسیت اخلاقی تأکید دارند و نبود آموزش اخلاقیات می‌تواند مانعی برای گسترش اخلاق در حرفه و حساسیت اخلاق حرفه‌ای ‌شود. با توجه به این‌که زمان تحصیل، فرصت مناسب و مهمی برای ایجاد حساسیت اخلاقی در دانشجویان پرستاری فراهم می‌آورد، پرداختن به این امر خطیر یکی از وظایف مهم دست اندرکاران امر آموزش پرستاری است. کمبود آگاهی اخلاقی در دانشجویان پرستاری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین موانع حساسیت اخلاقی در دانشجویان است. در نتیجه، نا آگاهی سبب نقص در توانایی تصمیم‌گیری در معضلات اخلاقی می‌شود و نپرداختن به جنبه‌‌های اخلاقی مراقبت سبب بی توجهی و مغفول ماندن اخلاق در مراقبت می‌شود و به مرور زمان این کار برایش عادی می‌شود و در ارائه‌ی مراقبت به بیماران و ارتقای سلامت جامعه و ارتقای حرفه‌ی پرستاری دچار مشکل می‌شود. با مطالعه‌ی مقالات و جست‌وجو در سایت‌های مختلف به جمع‌آوری اطلاعات پرداختیم. آموزش اخلاقیات توسط اساتید پرستاری در دوران تحصیل دانشجویان پرستاری جهت آمادگی اخلاقی آنان برای ارائه‌ی مراقبت به بیماران در آینده ضروری است.

واژه‌های کلیدی: حساسیت اخلاقی، اخلاق حرفه‌ای، دانشجویان پرستاری، آموزش

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---