عقل نیرویی است که انسان را از لغزش در فکر و عمل باز میدارد. عقل علم اول است و بازدارندهی از بدیهاست.
عقل و مستقلات عقلیه از دیدگاه فلاسفه اسلامی: در یک تعریف عقل مدرک کلیات است و در تعریف دیگر توانایی اندیشیدن است. طبق یک نظر رایج مستقلات عقلیه از مشهورات محسوب میشوند یعنی تنها پشتوانهی آنها، شهرت عمومی است. لذا حسن و قبحها قضایای واقعی نیستند. از آنجایی که نزاع اشاعره و معتزله بر سر نظریهی مشهورات است، به نقد این نظریه میپردازیم.
نقد نظریهی مشهورات: اگر مقصود از ادراک کلیات تصور مفاهیم کلی باشد نشانهی عاقل بودن نیست، زیرا کار عقل کشف واقعیات است. با توجه به وجدانی بودن عقل، حسن و قبحهای عقلی، صفاتی حقیقی هستند که کشف میشوند. ممدوح بودن عادل نیز نتیجهی حسن دانستن عدل است، نه معنای آن. این قضایا، از جهت اعتراف عمومی جزء مشهورات هستند، اما شهرت، در مقابل کشف عقلی اعتباری ندارد.
حسن و قبحهای اخلاقی بهعنوان مفاهیمی حقیقی هستند که ریشه در درک وجدانی و ضمیر فطری هر انسانی دارند. اشتراک همهی انسانهای عاقل در تحسین عدل و تقبیح ظلم تأکیدی بر این حقیقت است. مستقلات عقلیه مورد تأیید شرع نیز بوده در کنار شریعت بهعنوان حجت بر مردم معرفی شدهاند؛ در نتیجه، مفاهیم اخلاقی واقعی نیز از مستقلات عقلیه سرچشمه گرفتهاند و اعتباری واقعی دارند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |