جلد 15 -
جلد 15 - صفحات 71-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار معماری، گروه معماری، دانشکده‌ی هنر، معماری و شهرسازی واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
چکیده: (902 مشاهده)
طراحی محیط، بر سلامت جسم و روان و الگوهای رفتاری، تأثیراتی عمیق می‌گذارد. مراکز درمانی، یکی از محیط‌های معماری است که در دهه‌های اخیر در کشورهای پیشرفته، دچار تغییراتی شده است؛ محیط‌های صرفاً کالبدی و بسته، جای خود را به محیط‌های تلفیقی بسته و باز داده‌اند که فضای باز آن‌ها، شامل باغ‌های درمانی (شفابخش) است. مطالعات صورت‌گرفته بر روی باغ‌های سنتی ایران نشان می‌دهد، این باغ‌ها جزء باغ‌های شفابخش هستند؛ اما تاکنون، معیارهای شفابخشی این باغ‌ها از منظر طب سنتی، بررسی نشده است؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر، بررسی معیارهای شفابخشی باغ‌های درمانی ایرانی از منظر طب سنتی است تا نگرش‌های طراحی محیط‌های درمانی در ایران، در جهت آموزه‌های طب سنتی قرار گیرد. در این مطالعه‌ی تطبیقی، گردآوری اطلاعات به‌صورت اسنادی انجام گرفت. ابتدا تأثیر طبیعت بر انسان، از دید طب سنتی بررسی شد؛ سپس، معیارهای مناظر شفابخش در باغ ایرانی، از منظر طب سنتی ایران، با استفاده از منابع تاریخ طب و مقالات مرتبط با موضوع در کانون توجه و بررسی قرار گرفت. بنا بر یافته‌ها، به نظر می‌رسد، معیارهای کلی مطرح برای باغ‌های شفابخش در باغ ایرانی، با اصول طب سنتی منطبق است و با بهره‌گیری از توصیه‌های طبی برای بیماران، می‌توان طراحی دقیق‌تری برای باغ‌های درمانی ارائه داد و از الگوی باغ ایرانی برای طراحی مراکز درمانی بهره جست؛ چراکه معیارهای باغ‌های درمانی به‌صورت کلی بوده، اما با توجه به توصیه‌ی پزشکان طب سنتی می‌توان طراحی دقیق‌تری با توجه به تفاوت‌های مزاجی بیماران ارائه داد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تاریخ پزشکی
دریافت: 1400/3/21 | پذیرش: 1400/11/16 | انتشار: 1401/1/1
دریافت: 1400/3/21 | پذیرش: 1400/11/16 | انتشار: 1401/1/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |