XML English Abstract Print


1- دانشیار، گروه پزشکی قانونی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم ‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران
2- پزشک عمومی، کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم ‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران
3- دانشیار، گروه پزشکی قانونی، دانشکده‌ی پزشکی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علوم‌ پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران
چکیده:   (1710 مشاهده)
افزایش رضایتمندی بیمار، سبب افزایش پیروی او از درمان‌های تجویزشده و بهبود سلامتی‌اش می‌شود. هدف از مطالعه‌ی حاضر، تعیین میزان رضایتمندی بیماران از پرستارهای بخش جراحی بیمارستان‌های «امام» و «رازی» و «گلستان» اهواز، در سال 1397، است. این پژوهش، مطالعه‌ای توصیفی‌تحلیلی و از نوع مقطعی است که روی بیماران بالای هجده سال و دارای سابقه‌ی حداقل سه روز بستری انجام شد. اطلاعات مورد نظر، ازجمله سن، جنس، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات، نوع بیماری، مدت‌زمان بستری، تعداد دفعات بستری در بیمارستان و وضعیت سلامتی، ازطریق فرم مشخصات دموگرافیک جمع‌آوری شد. میزان رضایتمندی بیماران از پرستاران، به‌ وسیله‌ی پرسش‌نامه‌ی رضایتمندی از خدمات پرستاری به دست آمد و ارتباط آن با متغیرهای فوق، با آزمون‌های آماری کای اسکوئر، آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه، آنالیز کروسکال-والیس، آزمون من-ویتنی و ضریب هم‌بستگی اسپیرمن و به ‌وسیله‌ی نرم‌افزار SPSS سنجیده شد. میزان رضایت بیماران در بیمارستان‌های رازی، گلستان و امام، به‌ترتیب، برابر 09/12±25/78، 24/11±30/68 و 42/17±09/58 بود. بیشترین میزان رضایتمندی بیماران، مربوط به بیمارستان رازی بود (05/0>P-value). با افزایش سن، داشتن سابقه‌ی بستری و افزایش مدت‌زمان آن، امتیاز رضایتمندی بیماران، به‌طوری معنی‌دار کاهش یافت (05/0>P-value)؛ اما بین میزان رضایت بیماران به تفکیک وضعیت تأهل و محل سکونت و سطح تحصیلات، تفاوتی معنی‌دار مشاهده نشد (05/0<P-value). پیشنهاد می‌شود راهکار‌هایی مؤثر برای افزایش رضایتمندی بیماران، ازطریق مراقبت و توجه بیشتر، درخصوص افراد حساس‌تر و همچنین، آگاهی‌رسانی بیشتر در سطح جامعه درباره‌ی وظایف بیماران و پرستاران و کادر درمانی صورت گیرد.
واژه‌های کلیدی: بخش جراحی، پرستار، رضایت بیماران
متن کامل [PDF 215 kb]   (490 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1397/10/16 | پذیرش: 1399/1/1 | انتشار: 1399/1/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.