1- دانشیار پرستاری، گروه پرستاری مراقبتهای ویژه، دانشکدهی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
2- کارشناسی ارشد پرستاری داخلی جراحی، گروه اتاق عمل، دانشکدهی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
3- کارشناس مامایی، دانشکدهی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
4- کارشناس اتاق عمل، دانشکدهی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
چکیده: (4263 مشاهده)
حساسیت اخلاقی از عوامل مهم در بهبود کیفیت مراقبتهای پرستاری و ارتقای کارایی پرستاران است. پژوهش پیش رو، با هدف بررسی رابطهی حساسیت اخلاقی پرستاران اتاق عمل با خودکارآمدی آنها در مراکز آموزشیدرمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل طراحی شد. این پژوهشِ توصیفیهمبستگی در سال ۱۳۹۶ روی ۱۴۴ نفر از پرستاران اتاق عمل به روش سرشماری صورت گرفت. اطلاعات، با کمک پرسشنامهی استاندارد حساسیت اخلاقی و خودکارآمدی عملکرد بالینی جمعآوری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آنوا تحت نرمافزار Spss 15 تجزیه و تحلیل شد. میانگین سنی افراد 07/6±30 سال به دست آمد. اکثر پرستاران زن (۵۴%) دارای مدرک اتاق عمل (۵۹%) بودند. میانگین و انحراف معیار نمرهی حساسیت اخلاقی 00/11± 87 و خودکارآمدی کلی نیز، 00/13±129 به دست آمد. ضریب همبستگی پیرسون، بیانگر ارتباط آماری معنادار، بین نمرهی خودکارآمدی و حساسیت اخلاقی پرستاران بود (۰۰۰۱≥P، 882/0r=). نتایج مطالعهی حاضر نشان داد حساسیت اخلاقی و خودکارآمدی پرستاران اتاق عمل، در حد بالایی قرار دارد؛ همچنین به نظر میرسد حساسیت اخلاقی بالا، موجب افزایش خودکارآمدی میشود. با وجود این، برگزاری کارگاههای اخلاقی و حرفهای میتواند حساسیت اخلاقی و به دنبال آن، خودکارآمدی پرستاران را بهبود بخشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
اخلاق بالینی دریافت: 1396/8/9 | پذیرش: 1397/9/19 | انتشار: 1397/1/26