تئوری‌های پرستاری همواره ریشه در مکتب‌های فلسفی دارند. پذیرش یک مکتب فکری در جهت دهی به فعالیت‌های نظری، عملی و بالینی یک پرستار نقش ایفا می‌کند. در این مقاله‌ی مروری ضمن بررسی ویژگی‌های عمومی پساساختارگرایی و اخلاق مبتنی بر پساساختارگرایی، فرصت‌ها و چالش‌های پساساختارگرایی و اخلاقیات آن برای پرستاری مورد بحث و بررسی واقع شد. حیطه‌ی اخلاق در پرستاری یکی از حیطه‌هایی است که با ورود پساساختارگرایی تحت تأثیر قرار گرفته است. اخلاق در این مکتب از ویژگی‌هایی هم‌چون محلی و کوچ گرایانه، گفتمانی، دموکراتیک، نسبی، ریزومی و غیر مرجعیتی بودن برخوردار است. با وجود پیامدهای مثبت این مکتب فکری برای پرستاری، هریک از ویژگی‌های مذکور در جوامع دینی چالش‌هایی برای حوزه‌ی اخلاقیات پرستاری به‌دنبال دارد که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به نسبیت‌گرایی ارزشی، نفی سلسله‌مراتب، نفی الگوگرایی و نفی فضای بازنمایی در حوزه‌ی اخلاق اشاره کرد که در مقابل آموزه‌های اخلاق پرستاری تدوین شده در کشورمان قرار دارد.