ارائه‌ی خبر بد یکی از وظایف پزشک اورژانس است که منابع موجود به مقدار لازم به آن نپرداخته‌اند. دستورالعمل‌های موجود هم عمدتاً بر اساس نظر پزشکان و در بخش‌های غیر اورژانس طراحی شده‌اند. در این مقاله با جست‌وجو و مرور مقالات موجود در بانک‌های اطلاعاتی معتبر، لزوم تطبیق این دستورالعمل‌ها با شرایط بخش اورژانس و مختصات فرهنگی و مذهبی کشورها را بررسی کرده‌ایم. طرح این مسأله می‌تواند نخستین گام طراحی دستورالعملی مختص بخش اورژانس باشد.ساختار فیزیکی، ماهیت اخبار بد و امکانات متفاوت پزشکان بخش اورژانس نسبت به بخش‌های غیراورژانس، سبب کاهش کارآیی منتسب به دستورالعمل‌های موجود می‌شوند. از سوی دیگر با توجه به نقش انکارناپذیر فرهنگ و مذهب در دریافت خبر بد، تمام توصیه‌های دستورالعمل‌های موجود که عمدتاً در کشورهای غربی طراحی شده‌اند، برای کشورهای غیرغربی مناسب نیستند.در حد اطلاع نویسندگان این مقاله، تاکنون در ایران دستورالعملی بومی برای ارائه‌ی خبر بد ارائه نشده است. برنامه‌های آموزشی معدودی که در سایه‌ی توجهات اخیر به اخلاق پزشکی طراحی شده‌اند نیز عمدتاً بر پایه‌ی همین دستورالعمل‌های کشورهای غربی هستند. از آن‌جا که انجام مطالعات اولیه‌ی ضروری برای تدوین دستورالعملی کشوری بسیار زمان بر است، در حال حاضر، استفاده از همین دستورالعمل‌های غربی تنها راه پیش رو در کوتاه‌مدت است. اما پیشنهاد می‌شود به‌عنوان اولین اقدام در جهت کارآمدتر کردن آن‌ها، سعی شود تا حد امکان همین دستورالعمل‌ها بر اساس مقتضیات بخش اورژانس و فرهنگ ایرانی اصلاح شوند.

واژه‌های کلیدی: دادن خبر بد، حقیقت‌گویی، بخش اورژانس، فرهنگ

متن کامل [PDF 259 kb]   (5712 دریافت)