چکیده: (10801 مشاهده)
بهطور کلی، ماهیت وجودی هوش به مفهوم جمعآوری اطلاعات، استقرا و تحلیل تجربیات به منظور رسیدن به دانش یا ارائهی تصمیم است. سیستمهایی که تصمیمهای مستقل میگیرند ممکن است حتی در موقعیتهای به ظاهر روزمره با دوراهیهای اخلاقی روبهرو شوند. یک راه برای تضمین رفتار اخلاقی سیستمهایی که با انسانها مراوده میکنند آن است که این سیستمها با اصول همگانی اخلاقی برنامهریزی شوند و به آنها اجازه داده شود تا بر اساس آن اصول مورد به مورد تصمیم بگیرند. روشهای هوش مصنوعی خود میتواند از طریق منطق و با انتزاعی کردن اصول از موردهای خاص اخلاقی، رفتارهایی که مورد پذیرش آن اصول است را تولید کند. با استفاده از این روش میتوان سیستمی را برنامهریزی کرد که بر اساس آن اصول اخلاقی حرکت کند. بررسی و تحلیل این تغییرات و پیامدهای آن موضوع اصلی حوزهی اخلاق کامپیوتر و اطلاعات است. کاربرد نظریههای اخلاقی و فلسفی مانند سودانگاری، اخلاق کانتی و اخلاق ارزشگرا در مسائلی که با کامپیوتر و شبکه درگیر هستند، بخش عمدهای از مباحث این شاخه از اخلاق عملی را تشکیل میدهند.
حدود 30 سال از آغاز کار بر روی هوش مصنوعی در پزشکی میگذرد. سیستمهای هوش مصنوعی در پزشکی (AIM) برای حمایت از پرسنل حوزهی سلامت در انجام مداخلات مدیکال، کلینیکال و پاراکلینیکال ایجاد شدهاند.
براساس نتایج پژوهشهای منتشرشده کاربران بالقوهی سیستمهای انفورماتیکی عبارتند از: پزشکان، پرستاران، دستیاران پزشکان، پرسنل پیراپزشکی، دانشجویان علوم بهداشتی، بیماران، بازرسان بیمه و دولت، داروسازان، مدیران، محققان، متخصصان کاربرد کامپیوتر، پرسنل جنبی مراقبت بهداشتی و کارفرمایان که همین مسأله، اخلاقی کردن پیشفرضهای برنامههای انفورماتیک مبتنی بر هوش مصنوعی را توجیه می کند. با توجه به افزایش اعتماد روز افزون پزشکان و جامعه پزشکی به ارزش نرمافزار و سختافزارهای انفورماتیکی مرتبط با حوزهی سلامت و تمایل استفادهی هرچه بیشتر از ظرفیتهای هوش مصنوعی در سیستمهای پردازش اطلاعات از سوی جامعهی پزشکی ضرورت بازخوانی چالشهای اخلاقی این بخش و تدوین کدهای اخلاقی مربوط به آن از طرف دست اندرکاران امر ضروری بهنظر میرسد.
نوع مطالعه:
مروری |
دریافت: 1392/4/1 | پذیرش: 1392/4/1 | انتشار: 1392/4/1